در انسان ناباروری به معنای عدم توانایی در بارور شدن به مدت طولانی است. تشخیص ناباروری بنا به مدت زمان تلاش برای باردار شدن تعیین می شود.

ناباروری اولیه هنگامیست که زوجین پس از گذشت یک سال از رابطه جنسی محافظت نشده بارور نشوند تشخیص داده می شود. ناباروری ثانویه، هنگامی که یک زن و شوهر بعد از داشتن یک یا دو فرزند بارور نشوند تشخیص داده می شود.

نشانه های متداول ناباروری در بانوان عبارت از پریودهای نامنظم, (میانگین سیکل قاعدگی در بانوان 28 روز است)، پریودهای همراه با درد و شدید،اکثر بانوان تجربه پریود همراه با درد را دارند. پریود نمی شوند،علائم نوسانات هورمونی،سکس همراه با درد،تغییر تمایلات جنسی،درد مزمن و تورم است. و در آقایان مشکل در حفظ نعوظ متداولترین نشانه ناباوری است.

بسیاری از آقایان با تعداد کم اسپرم و یا اسپرمهای غیرطبیعی همچنان قابلیت باروری دارند.حدود 15 درصد از آقایان نابارور نیز اسپرمهای نرمال و مقدار طبیعی اسپرم دارند .درمان اساسی ناباروری بسیار شایع است.

بیشتر زوج ها با درمان اولیه ناباروری که شامل قرص های بارداری ،تغییر سبک زندگی یا لقاح داخل رحم (IUI) است باردار می شوند.اکثریت قریب به اتفاق نیازی به تکنولوژی پیشرفته مانند IVF لقاح آزمایشگاهی نخواهند داشت.

 اقدامات قبل از درمان

ابتدا از زوجین شرح حال گرفته میشود و درباره درمان هایی که تا به حال انجام شده سوالاتی می شود و سپس بر اساس آن این تشخیص که علت بیماری خانم یا آقاست (۴۰ درصد از موارد ممکن است زن مشکل داشته باشد و ۴۰ درصد مرد. ۱۰ درصد موارد هر دو مشکل دارند و در۱۰ درصد موارد هم دلایل ناشناخته ای وجود دارد که باروری اتفاق نمی افتد) یک طرح درمانی مشخص می‌شود.

اقدامات حین درمان

از مهم‌ترين نکاتي که موفقيت روند درمان را بيشتر ميکند، رعايت فاصله درمانهاست. در صورتي که فاصله درمانها رعايت نشود احتمال از بين رفتن تاثير داروها در زوج زياد ميشود و روند درمان با اختلالهايي روبه‌رو ميشود که بر نتيجه درمان نيز تاثير ميگذارد. روشهای حین درمان ناباروری عبارتند ازتحریک تخمک گذاری، میکرواینجکشن،لقاح خارج رحمی،IUI و روشهای جایگزین درمان استفاده از تخمک و جنین اهدایی و رحم جایگزین است.

اقدامات پس از درمان

مراکز درمانی از نظر الزامات پس از عمل با یکدیگر متفاوت اند و ممکن است اصلا شما را نگه ندارند یا فقط چند ساعت نیاز به بستری داشته باشید.پس از مراجعه به منزل لازم است در مدت زمان مشخصی با زاویه ای خاص استراحت کنید. بیشتر کلینیک ها دو روز استراحت را پیشنهاد می کنند. اگر پزشک مورد نظر، فعالیت شما را پس از انتقال محدود کرده است باید روی تخت یا کاناپه دراز بکشید و تنها برای غذا خوردن یا دستشویی رفتن از جای تان بلند شوید. پس از پایان دوره استراحت مطلق، وسایل سنگین بلند نکنید، تمرینات ورزشی و آمیزش جنسی نداشته باشید.

نزدیکی به این دلیل ممنوع است که باعث انقباض رحم می شود به ویژه اگر ارگاسم داشته باشید. برداشتن بار سنگین ممنوعیت دیگری است که موجب نگرانی می شود به خصوص اگر شغل تان ایجاب می کند یا بچه کوچک دارید. بهتر است مدتی مرخصی بگیرید اما اگر مجبورید فرزندتان را بغل کنید زانو بزنید، تلاش کنید ماهیچه های شکم تان را نگه دارید. تمرینات سبک مانند پیاده روی خوب است اما مدتی ایروبیک را فراموش کنید. از یوگا یا هر چیز دیگری به منظور کاهش استرس کمک بگیرید. اگر بابت انجام کاری احساس گناه می کنید بهتر است آن کار را انجام ندهید.