بیماری عروق کرونر قلب زمانی رخ می دهد که رگهای خونی که خون و اکسیژن را به عضله قلب فراهم می کنند، باریک و سخت گردند. این حالت اغلب سخت شدن شریان ها نامیده می شود.

جراحی قلب باز

این سخت شدن زمانی رخ می دهد که مواد چرب به شکل یک پلاک بر روی دیواره های عروق کرونر رسوب می کنند. این پلاک شریان ها را باریک ساخته، و حرکت خون از طریق آن را دشوار می سازد. هنگامی که خون نتواند به درستی به قلب جریان یابد، حمله قلبی ممکن است رخ دهد.

این جراحی غالباً برای درمان بیماری‌های ایسکمیک قلب (مثل جراحی کنارگذر شریان کرنری)، اصلاح عیوب مادرزادی قلب یا درمان بیماری‌های دریچه‌های قلب به‌کار می‌رود. پیوند قلب نیز یکی از اعمال جراحی قلب محسوب می‌شود.

این عمل حدودا چهار تا شش ساعت طول می کشد .

به طور کلی این مراحل اولیه انجام می شود:

1-بیمار تحت بیهوشی عمومی قرار می گیرد

2-جراح برش ۸- ۱۰ سانتی متری در قفسه سینه ایجاد میکند.

3-هنگامی که قلب قابل مشاهده گردید، بیمار ممکن است به یک دستگاه بای پس قلب و ریه متصل شود. دستگاه خون را از قلب دور می کند به طوری که جراح بتواند عمل را انجام دهد.

4-جراح از یک رگ و یا عروق سالم استفاده می کند تا یک مسیر جدید در اطراف شریان مسدود شده ایجاد کند.

5-جراح سینه را با سیم بسته ، و این سیم ها را در داخل بدن قرار می دهد.

6-برش اصلی بخیه می گردد.

تعویض دریچه های قلب

در نارسایی دریچه میترال، دریچه نمی‌تواند بخوبی بسته شود و در نتیجه خون دوباره به دهلیز برگشت می‌کند. این وضعیت باعث می‌شود که فشار در وریدهای ریوی که به دهلیز چپ می‌ریزند بالا برود که موجب احتقان ریوی و تنگی نفس می‌شود.

همچنین بخاطر برگشت قسمتی از خون پمپ شده توسط بطن چپ به دهلیز چپ، سمت چپ قلب مجبور است حجم بیشتری خون پمپ کند تا گردش خون بدن را تأمین کند و در نهایت هم بعلت فعالیت زیاد، نارسایی قلبی مزمن و تپش قلب و تنگی نفس پدید می‌آید. با بزرگ شدن دهلیز چپ، احتمال آریتمی‌های قلبی مثل AF نیز وجود دارد. همراه با تنگی میترال هم‌زمان دیده شود.

در بیمارانی که با درمان طبی بهبود نیابند بازکردن دریچه به طریق جراحی یا تعویض آن با یک دریچه مصنوعی ضروری است. برای تعویض دریچه هم از دریچه مصنوعی (سنتتیک) و هم از دریچه طبیعی استفاده می‌شود.

در صورت علامت‌دار بودن بیمار یا وجود شواهدی دال بر اختلال عملکرد شدید بطن چپ، درمان جراحی (به‌صورت ترمیم دریچه یا تعویض آن) لازم است.

برای تعویض دریچه هم از دریچه مصنوعی (فلزی) و هم از دریچه طبیعی (خوکی یا گاوی) استفاده می‌شود. جراحی باید پیش از پیشرفت به سمت نارسائی قلبی مزمن و شدید صورت گیرد در غیر اینصورت مفید و بهبود دهنده نخواهد بود.

 حل مشکلات DVT

زمانی که خون درون وریدهای عمقی پاها، آهسته تر از زمان معمول حرکت می کند یا زمانی که فاکتورهایی وجود دارند که تمایل خون به لخته شدن را افزایش می دهند و یا مواردی که لایه داخلی وریدها دچار آسیب شده باشد، ترومبوز وریدهای عمقی رخ می دهد.

پس از شروع درمان با داروهای ضد انعقاد، توصیه می شود به مدت حداقل 2 هفته استراحت داشته باشید که این ممکن است عجیب به نظر آید زیرا بی حرکتی یکی از عوامل ایجاد لخته است اما نکته اینجاست که زمانی که داروها تجویز می شوند خطر تکه تکه شدن لخته و حرکت آنها به نقاط مختلف بدن وجود دارد و می تواند باعث انسداد رگهای اصلی و اختلال در خونرسانی شود بنابراین به شما توصیه می شود در طول درمان استراحت داشته باشید و پاها را بالاتر از سطح بدن قرار دهید ( در چند روز اول درمان و تا زمانی که آزمایشات نشاندهنده عملکرد مطلوب داروها باشد ، ترجیحا استراحت مطلق توصیه می شود ).

پس از گذراندن دوره حاد و زمانی که بیمار شروع به راه رفتن می کند، پوشیدن جورابهای واریس به منظور بهبود بازگشت خون وریدی و کاهش التهاب توصیه می شود.

این جورابها که غالبا از جنس لاستیک هستند باید شبها بیرون آورده شوند و صبح قبل از خارج شدن از تخت و آویزان شدن پا، دوباره پوشانده شوند. رعایت نحوه صحیح استفاده از جورابهای الاستیک برای رسیدن به هدف موردنظر الزامی است.

به منظور برطرف شدن درد داروهای مسکن ممکن است تجویز شود.

مدت زمان استراحت با توجه به وسعت و محل ترومبوز بین 7-5 روز بعد از تشخیص است در زمان استراحت پاها را بالاتر از سطح قلب قرار دهید.

پس از اتمام دوره استراحت، توصیه می شود که راه رفتن را آغاز کنید و از ایستادن و نشستن های طولانی مدت (بیش از 2ساعت) پرهیز کنید.

در صورتی که بیمار به داروهای ضد انعقاد پاسخ ندهد و لخته از بین نرود، درمان جراحی مدنظر قرار می گیرد. 

تعویض دریچه های قلب بدون عمل قلب باز

دریچه آئورت با افزایش سن ممکن است سفت و تنگ شود، و در نتیجه قلب مجبور شود برای عبور دادن خون از آن فشار بیشتری وارد نماید .

موارد شدید تنگی دریچه آئورت با جراحی برای تعویض دریچه درمان می‌شود، اما این جراحی برای بسیاری از افراد سالمند که دچار این عارضه هستند خطرناک است.

این جراحی با نام تکنیک تاوی یا تعویض دریچه آئورت قلب، بدون جراحی باز از راه شریان پوستی، اجرا می شود.

در این روش که شبیه به آنژیوگرافی است، دریچه بافتی از طریق رگ کشاله ران در محل خود قرار می‌گیرد.

کاهش مصرف داروی وارفارین، پس از عمل جراحی به مدت ۸ تا ۱۲ هفته از مزایای این روش نسبت به روش‌های باز است .(در جراحی باز قلب، بیمار تا پایان عمر مجبور به مصرف این دارو است.)

کاهش عفونت زخم‌های جراحی، کاهش زمان بهبود بیمار به دو تا سه روز بعد از عمل، کاهش احتمال بروز بیماری‌های کبدی و کلیوی و نیاز نداشتن به بیهوشی را از مهمترین ویژگی‌های این روش جراحی قلب است.

 گذاشتن شانت برای بیماران دیالیزی

يكي از درمان هاي جايگزين كليه در افراد مبتلا به نارسايي كليه دياليز خوني است. در هر نوبت از دياليز، خون فرد تصفيه مي شود و مواد زائد آب و نمك اضافي برداشته مي شود و به اين ترتيب تعادل بدن حفظ مي شود. براي انجام يك دياليز خوني مناسب بايد در هر سي سي در دقيقه از خون فرد وارد صافي 300-250 دقيقه حدود دستگاه دياليز شود. از آنجاييكه عروق معمول موجود در اندام ها توانايي خون دهي با اين ميزان را ندارند، لازم است از روش هايي براي سرعت بخشيدن به خروج خون از بدن استفاده گردد.

اين روش ها شامل ايجاد فيستول، گذاشتن لوله نازک موقت يا دائم يا رگ مصنوعي مي باشد كه هر كدام در مواردي خاص مورد استفاده قرار مي گيرد. فيستول شریانی وریدی: با ايجاد يك اتصال بين سرخرگ وسياهرگ در ناحيه مچ دست يا آرنج فيستول ايجاد مي شود. با انجام اين عمل سياهرگ هاي دست برجسته و پر خون مي شود و با سوزن زدن بخوبي مي توان به جريان خون مورد نظر در حين دياليز دست يافت. 

فيستول در دست غير غالب (معمولاً دست چپ در افراد راست دست) ايجاد مي گردد اين روش بهترين راه دستيابي به عروق در بيماران مبتلا به نارسايي مزمن كليه است.

دایسکشن آئورت

بیشتر بیماران با این بیماری درد شدیدی در قفسه سینه ، پشت یا شکم را تجربه می نمایند.

جهت انجام جراحی نیاز است که به آئورت از طریق برش بر روی جناغ دسترسی پیدا کنیم و با توجه به اینکه امکان تنگی قسمتی از دیواره سرخرگ آئورت صعودی وجود ندارد، از سرخرگ رانی (سرخرگ فمورال) جهت تنگی قسمتی از دیواره سرخرگ استفاده می نماییم .

پس ازمانیتور کامل بیمار بیمار بیهوش شده و سپس محل مورد نظر شستشو داده می شود، سپس جراح اقدام به باز کردن ناحیه کشاله ران می نماید تا به سرخرگ رانی دسترسی پیدا نماید.